อาศัยการฝึกฝน
เราจะนึกภาพนิมิต หรือไม่นึกภาพนิมิต ก็ได้
จะวางใจให้หยุดนิ่งเฉย ๆ ก็ได้
จะภาวนา สัมมาอะระหัง ด้วยก็ได้ ไม่ภาวนาก็ไม่เป็นไร
วางใจนิ่งๆ ให้มีสติ สบาย สมํ่าเสมอ เดี๋ยวใจก็จะค่อยๆ โล่ง ค่อยๆ ว่าง ไปทีละน้อยๆ จนกระทั่งนิ่งไปเอง พอนิ่งแล้วมันก็จะค่อยๆ ใสขึ้น ความใสในกลางความมืด เหมือนดาวประกายพรึกที่ เจิดจ้าในคืนเดือนมืด แล้วหลังจากนั้นก็จะละเอียดลุ่มลึกลงไปเรื่อยๆ
ต้องอาศัยการฝึกฝน ค่อยๆ สั่งสมบ่อยๆ เราจะใจร้อน ใจเร็ว ทำแบบทางโลกไม่ได้ ต้องค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป สะสมความละเอียดไปเรื่อยๆ
๑๐ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕
หนังสือง่ายแต่ลึก ๑
