ถ้าไม่ง่าย ไม่ใช่
...ต้องง่าย ต้องสบายนะลูกนะ พอเริ่มรู้สึกว่ามันชักไม่ง่าย ลืมตาเลย แล้วก็เอาใหม่ ฝึกซ้ำ ๆ อย่างนี้
หมั่นสังเกตดู หลังจากเราเลิกนั่งแล้วว่า เราทำถูกหลักวิชชาไหม แล้วนอกรอบก็หมั่นตรึก หมั่นนึก หมั่นคิด ให้ใจติดอยู่ในกลางกายตลอด ฝึกให้คุ้น ให้คล่อง ให้ชำนาญ ถ้าพื้นฐานลูกแน่นอย่างนี้นะ ต่อไปมันง่าย จะยากตรงหยุดแรกนี่แหละ แต่ก็ยากไม่มาก ยากพอสู้ ถ้าเรารู้วิธีการ หลักวิชชานั้นไม่ยาก
หยุดแรกสำคัญฝึกตรงนี้ซ้ำ ๆ จนเราจับทางได้ว่า ต้องทำใจแบบนี้ นิ่งแบบนี้ อารมณ์แบบนี้มันถึงจะไปถึงตรงนั้นได้ พอเราทำซ้ำ ๆ เดี๋ยวก็คล่อง หยุดถัดไปก็ยิ่งง่าย ต้องทำอย่างนี้นะ ต้องค่อย ๆ ฝึกไปอย่างนี้ ช้า ๆ ชัด ๆ ง่าย ๆ ใจเย็น ๆ ต้องสบาย ๆ
๑๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๖
หนังสือง่ายแต่ลึก ๔
