อย่ากดลูกนัยน์ตา
ตอนหลับตา ลูกนัยน์ตาต้องอยู่ในองศาเดิม อย่ากดลงไปโฟกัสที่ศูนย์กลางกาย อย่างนี้ไม่ถูก อย่าพยายามที่จะโฟกัส ยิ่งกดลูกนัยน์ตา ยิ่งเครียด ยิ่งเพ่ง คิ้วจะขมวดเข้าหากัน แล้วก็เหนื่อย ไม่ได้ผลเพราะจิตมันหยาบ ความจริงเราไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร เหมือนเราเดินไป ทั้งๆ ลูกนัยน์ตาอยู่ในองศาที่มองไปข้างหน้า ดูคน ดูแผ่นป้าย ดูรถรา แต่เรารู้ว่าข้างๆ มีคนอยู่ ผู้หญิง ผู้ชาย เด็ก ผู้ใหญ่ ผู้เฒ่า ทั้งๆ ที่เรามองเหมือนไม่ได้มอง ก็เรายังมองอยู่ แต่มองด้วยสำนึกลึกๆ มองผ่านๆ อย่างนั้น
๙ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
หนังสือง่ายแต่ลึก ๑