ทางเดินของใจ
หนทางที่เราเดินบ่อย ๆ หญ้ามันไม่รกหรอก แล้วเราก็จะเจนทาง ตรงไหนมีก้อนอิฐ ตรงไหน มีตอ มีหลุม มีบ่อ เราก็หลบเลี่ยงได้
ทางเดินของใจก็เช่นกัน ทำให้มันคุ้น เดี๋ยวเรา ก็จะรู้ว่า อ๋อ ตรงนี้มันเป็นหลุม เป็นบ่อ เป็นตอ ของการ ปฏิบัติธรรม มันสะดุดทุกทีเวลามาถึง อย่างนี้เราก็สังเกตออก แล้วในที่สุดก็ชำนาญไปเรื่อย ๆ จาก ๕๐ เปอร์เซ็นต์ ก็เป็น ๖๐, ๗๐, ๘๐, ๙๐, จนได้ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์
๑ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕
หนังสือง่ายแต่ลึก ๑
