ไม่ชอบนึกนิมิต ก็ไม่ต้องนึก
การนึกนิมิตนี้เหมาะสำหรับผู้ที่นึกเป็น คือนึกแล้วไม่ตึง ไม่เกร็ง
นึกแล้วสบาย ก็ให้นึกนิมิตไป แต่ผู้ที่นึกแล้วไม่สบาย มันตึง อดที่จะไป
ลุ้น เร่ง เพ่ง จ้องไม่ได้ ก็ให้เปลี่ยนวิธีการ เปลี่ยนมาเป็นแบบที่ไม่ต้องนึกถึง
นิมิต คือ เอาใจของเรามาหยุดนิ่ง ๆ อยู่ในฐานที่ ๗ หรือกลางท้องตำแหน่งที่เรามั่นใจว่านี่คือฐานที่ ๗ เอาใจมาหยุดนิ่ง ๆ ตรงนี้ก็ได้
หยุดเบา ๆ อย่างสบาย ๆ อยู่กับความมืดไปก่อน เหมือนเรานั่งอยู่ในยามราตรีที่มืดมิดด้วยใจที่เป็นสุขใจที่สบาย จะภาวนา “สัมมา อะระหัง” เป็นเพื่อนด้วยก็ได้ หรือจะอยู่เฉย ๆ อย่างนั้นก็ได้ หยุดอย่างสบาย ๆ นิ่ง ๆ วางเบา ๆ ค่อย ๆ คลี่คลายระบบประสาทและกล้ามเนื้อเดี๋ยวมันก็จะค่อย ๆ โล่ง โปร่ง เบา สบายไปเรื่อย ๆ
๑๓ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕
หนังสือง่ายแต่ลึก ๑
