การปฏิบัติธรรม
เราจะเร่งรีบ เร่งร้อนไม่ได้
เหมือนการปลูกต้นไม้ หรือเหมือนร่างกายของเรา
ที่มันจะค่อยๆ เจริญเติบโตไปทุกวัน
เมื่อเราปฏิบัติธรรม ฝึกใจหยุดใจนิ่ง
ให้มีชั่วโมงหยุด ชั่วโมงนิ่ง ชั่วโมงกลางให้มากๆ
เหมือนนักบินมีชั่วโมบิน
สมาธิก็จะค่อยๆ ถูกสะสมไปทีละเล็กทีละน้อย
ใจของเราที่หยาบ ก็จะค่อยๆ ถูกขัดเกลาให้ละเอียดไปทีละเล็กทีละน้อย
สิ่งที่เป็นมลทินของใจก็จะถูกขัดเกลาไปเช่นเดียวกัน
ในที่สุดใจก็บริสุทธิ์ขึ้น ละเอียดขึ้น
แล้วสักวันหนึ่ง เราก็จะสมหวัง
๖ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๓๖