ต้องมีฉันทะ
ให้มีฉันทะ มีใจรักที่จะฝึกใจให้หยุดนิ่ง
เพราะเห็นประโยชน์ในการฝึก
ตั้งแต่ให้ความสุขในปัจจุบัน
ทำให้เราเข้าไปถึงกายในกาย
แล้วก็บรรลุธรรมไปตามลำดับ
เราเห็นประโยชน์อย่างนี้ ฉันทะก็จะเกิด
แล้ววิริยะ จิตตะ วิมังสา ก็จะตามมาเอง
คือ มีความเพียร ทำต่อเนื่อง
ใจจะจดจ่อ แล้วก็ปรับปรุงใจให้หยุดนิ่ง
เมื่อทำได้ถูกต้อง เดี๋ยวก็จะถูกส่วนเอง
๑๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๙