หลักปฏิบัติผู้ป่วย ๒
ถ้าอยู่โรงพยาบาล มีคนมาถูกเนื้อถูกตัว เราก็ปล่อยเขา อย่าไปกังวล ทำเฉย ๆ เพราะเราพูดไม่ได้แล้วตอนนั้น ต้องนิ่ง อย่างเดียวนะลูกนะ ถ้าใจอยู่กลางกายได้จะดีมาก แต่ถ้าอยู่ไม่ได้ ตรงไหนก่อนก็ได้ แล้วก็นึกให้ชุ่มอยู่ด้วยบุญ นึกง่าย ๆ เพราะเราจะไปนึกแยกว่า เราเคยทอดกฐิน ทอดผ้าป่า สร้างโบสถ์วิหาร ศาลาการเปรียญ ตอนนั้นมันนึกไม่ออก เรานึกรวมไปเลย “บุญทุกบุญ” แล้วก็นิ่งเฉย ๆ นึกว่าบุญท่วมตัวท่วมใจเรา อย่างนี้ก็ได้นะลูกนะ
๑๔ กันยายน พ.ศ. ๒๕๔๕
หนังสือง่ายแต่ลึก ๔
