เราเป็นมนุษย์ธรรมดา ไม่ใช่เทวดา
ฝึกใหม่ ๆ มันก็มีฟุ้งบ้าง มืดบ้าง เมื่อยบ้าง เบื่อบ้าง ท้อบ้าง ก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา อย่าไปท้อ ให้ทำความเพียร กันต่อไปนะ
บางทีเรานั่งไปแล้วดูเหมือนไม่ก้าวหน้า ซึ่งความจริงแล้วไม่ใช่ การที่เราไม่ทำสิถึงจะเรียกว่าไม่ก้าวหน้า แต่ถ้าเราฝึกกันไปทุกๆ วัน มันก้าวไปข้างหน้าทั้งนั้น แต่มันอาจจะช้าหน่อย
การที่เราค่อย ๆ เดิน แม้มันจะช้าแต่ก็ถึงเป้าหมาย แต่ถ้าเราไม่เดินมันก็อยู่กับที่ ไปไม่ถึงเป้าหมาย ก็แปลว่า ถ้าเราไม่นั่งฝึกใจให้อยู่ภายในก็คือการไม่ยอมเดินนั่นเอง แล้วอย่างนี้มันจะถึงจุดหมายปลายทางได้อย่างไร
๕ ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๔๗
หนังสือง่ายแต่ลึก ๑
