ยิงนกตกปลาเป็นอาจิณ ไม่ว่าจะให้เหตุผลว่าคลายเครียดก็ตาม ล้วนมีวิบากกรรม
ทั้งสิ้น เพราะไปเบียดเบียนสัตว์ กรรมนี้จะทำให้อายุสั้นทั้งในปัจจุบันและในอนาคต
เพราะว่าทำร้ายเขาและทำให้เขาเสียชีวิต บ่อย ๆ เข้า บาปก็จะพอกพูน และจะไปดึงดูดบาปเก่าในอดีตมาตัดรอนอายุขัยปัจจุบันให้ตายก่อนอายุขัยจริง และก่อนตายภาพการตกปลาจะมาฉายให้เห็นเป็นกรรมนิมิต จะทำให้ใจเศร้าหมอง
ถ้าใจหมองก็ต้องไปอบาย จะไปถูกเขาเกี่ยวปากอย่างนั้นบ้าง แล้วถ้าหากพ้นจากอบาย ก็ต้องมาเกิดเป็นปลาให้เขาฆ่าอีกนับครั้งไม่ถ้วน ไม่ใช่ ๕๐๐ ชาติ หรือ ๕๐๐ ซาก มันมากจนกว่าซากจะกองโตเป็นภูเขา จึงจะหมดกรรมจากปลา พอหมดกรรมจากปลา ก็ไปเกิดเป็นนก ตามจำนวนขนนก
แต่ถ้าหากว่า ตกปลาขึ้นมาแล้วปลดปลาออกจากเบ็ด แล้วปล่อยมันลงไปในน้ำ คือ ตกเอาพอสนุกๆ ถึงอย่างนั้นก็ยังมีเศษกรรม ทำให้มีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียนมาก เกิดมาก็จะปากแหว่งเพดานโหว่อีกหลายชาติ จนกว่าบุญจะตามมาช่วยทัน เพราะเอาเบ็ดไปเกี่ยวปากเขาลองเอาเบ็ดมาเกี่ยวปากตัวเองก่อนว่าเรารู้สึกอย่างไร ปลาก็คล้ายๆ อย่างนั้น
สิ่งที่เรากระทำไว้ล้วนมีผลทั้งสิ้น ตัดชีวิตเขาก็คือตัดชีวิตของเรา ต่ออายุเขาก็เป็นการต่ออายุของเรา วิธีแก้ ให้สั่งสมบุญด้วยการทำทาน รักษา ศีล เจริญภาวนา ทำแล้วจะมีความสุข ได้บุญ ได้พ้นเวรพ้นกรรม และเมื่อตายแล้วก็จะไปดี
๑๐ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๗
