ในสมัยพุทธกาล
เขาวัดความเป็นเศรษฐี จะดูกันที่ตั้งโรงทาน
ใครตั้งโรงทานมาก แสดงว่ารวยมาก
วันไหนเศรษฐี ได้ยินเสียงอื้ออึง
ของยาจกวนิพกที่โรงทาน
จะรู้สึกปลื้มใจ ดีอกดีใจ หน้าบานเป็นกระด้งแป้ง
ถ้าไม่ได้ยินเสียงจะกลุ้ม
แสดงว่า วันนั้นไม่มีคนมารับทาน
นี่ความทุกข์ของเศรษฐีผู้ใจบุญในสมัยโน้น
๒๐ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๕