เมื่อยามเจ็บป่วย
ต้องทำใจให้เบิกบาน...ให้อยู่เหนือความทุกข์
เหนือความวิตกกังวลให้อยู่ในบุญ
แล้วทำใจให้หยุด นิ่ง เฉย ที่ศูนย์กลางกาย
ภาวนา สัมมาอะระหัง เรื่อยไป
นึกอาราธนาพระนิพพาน พระพุทธเจ้า
พระอริยบุคคลทั้งหลาย ให้ลงมาปกปักรักษาเรา
อธิษฐานให้หายเจ็บ หายป่วย หายไข้
ขจัดสิ่งที่ไม่ดีภายในร่างกายให้หมดสิ้นไป
ให้หลงเหลือแต่สิ่งที่ดีๆ
ทำใจให้ใสๆ สบายๆ เบิกบาน แซ่มชื่น
ราวกับผู้นิรทุกข์ ไม่เคยเจ็บป่วยไข้เลย
อย่างนี้เรียกว่า ป่วยอย่างสง่างาม
๕ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๔๕
